18.12.08

días y días

Era demasiado temprano, pero no podía dormir más, porque dolía mucho, justo debajo del pecho, así que escuchaba la radio y dijeron que psicólogos norteamericanos concluían en un estudio que las comedias románticas causaban grandes problemas a la gente porque creaban un ideal inalcanzable y situaciones con finales felices imposibles en la realidad.

Me hizo gracia. También están los cuentos de cuando eramos pequeños y la imaginación. Salí a la calle con mucho tiempo, y siempre es especial caminar despacio tan temprano, aunque siga doliendo, es importante sentirlo, para saber que funciona. Hoy ya lo sé, va a ser un día largo y díficil, hay días y días, pero lo importante es que aún nos quedan, me refiero a que nos quedan muchos días más.

Por ahora, voy a tener que aceptar que va a seguir doliendo, sobre todo mientras estoy en silencio. Y planear algunas cosas que me ayuden a necesitar abrazos de otra manera y a saber bailar y después volver a casa caminando sóla y tranquila. Y entender que a veces las palabras no lo pueden todo y por eso una palabra tuya no bastará para sanarme y que no es para nada cierto que no sea digna de que entres en mi casa.

Además, odio cuando un chico me dice, las mujeres me encantan, son mi vida, es lo más horrible que se puede escuchar de alguien que parecía interesante, porque señores, las mujeres no somos un ente colectivo, somos personas...no sé como explicarlo, pero creo que funcionó al revés y la verdad no lo hice tan mal, quizá esté empezando a entenderme y me guste decirme a mi misma, buenos días, pequeña.

12.12.08

just for one day



si fuesemos a un karaoke, sería más fácil.

10.12.08

simple twist of fate

Para ir Elvis, y para volver Dylan.

Las palabras en el estómago.
- y que pasa si llueven peces de las nubes de humo?
- que cuando tocan el suelo ya no recuerdan nada.

fin (de semana).


-------------------------------------------------------------------------------
Fumar puede provocar graves daños en su salud
y en la salud de los que le rodean.
-------------------------------------------------------------------------------

7.12.08

ciento volando








el cielo de una isla, un domingo.

2.12.08

Las imaginadoras



Si pudiera, si supiese como se hace, me gustaría llegar a donde estás así, cantándote, cantándotelo, ahh ohhhh ahhhh....

Pero no sé.

28.11.08

volver

eiii...cómo pasa el tiempo! cómo pasa el tiempo? cómo pasa?
hemos ganado en distancias y metodología,
pero el miedo es diferente, es discreto y profundo.
Ahora sé que soy mayor, quiero decir, que hay diferencias,
por ejemplo, un pasado un poco más novelado
y huecos en la memoria, ficticios, otros involuntarios.

No sé que será esto, que se me aprieta así, contra la piel,
con el frío que hace, pero sospecho que empiezo a sentir
algunas cosas de nuevo, ya hacía tanto
que no sabía que lo había olvidado
pero no estoy segura
y tengo que confesar que me da miedo.
Cómo llueve hoy... hoy voy a guardar silencio,
si tengo que hablar contaré mentiras
bueno, mentiras no, lo diré todo al revés
sólo que ellos no lo saben.

Tenemos que ser valientes,
ya perdimos mucho tiempo
desde que nos dejamos morir.
Que me llueva, que me llueva,
hace demasiado tiempo.

23.11.08

in the mood of love



y así pasan los días y yo....desesperando.

7.11.08

esta es mi abuela


Esta mujer es mi abuela, es breve y contundente como las cosas más importantes, las que te cambian la vida. Ahora me devuelve palabras en su propio orden y yo me las guardo porque llegará mi momento y la piel tendrá el tacto del papel.

21.10.08

Son millonaria!!!



A miña lista de millonaria:

1. Non volver a traballar en algo que non me pareza importante
2. Viaxar polo mundo, moi amodo...moi, moi amodo.
3. Escribir e estudiar o que me pete, hebreo ou fotografía analóxica ou artesanía con papel...
4. Durmir cando me pete
5. Montar un sistema de becas para que calquera, sexa de China, de Arteixo ou de Camerún, estude onde decida, o que lle interese e o tempo que necesite. Requisitos das bolsas: ningún.

Non será moi excéntrico iso é certo, pero foi bonito botar o fin de semana a pensar nas cousas que faría de non ter que facer nada por obligación.....Gracias desorde polo cartos.

a ver...eu faría millonario a: bandini, carmen, kahlo, os apiticucus e a susiño.

16.10.08

Setas con grelos

Hoy llueve, y el ruido de las coches me hace recordar las olas, será por eso que me muero de ganas de ir a la playa y me acuerdo del verano. Ayer me dormí muy feliz, es que me gustan muchísimo las setas con grelos del Gamela y volver a veros, las voces son exactamente las mismas aunque el tiempo pase...cómo echamos de menos a Midori...Ahora yo también abrazo fuerte a la gente a la que quiero, como hace Dai. Porque es una cosa que hace que la vida sea mejor.

Además, me dejaste un mensaje de buenas noches.

15.10.08

una carta (no leída)


Querido amigo imaginado,

De todos mis amigos imaginados usted es mi preferido, porque es a la vez el más real y el más imaginado. Quería darle las gracias por haberse sentado delante de mi y haberme dicho que era lo que veía, ya se sabe que los espejos para esto no funcionan, nunca nos dicen lo que ven los demás de nosotros, sólo nos dicen lo que vemos. Tengo que agradecerle muchas cosas más, como que se haya ocupado del abasteciemiento de música y escenas de películas durante todo este tiempo, cómo podría haberlo hecho sin su ayuda? Además, tengo que agradecerle que no sólo se haya sentado y me haya dicho que ve cuando me mira, sino que miró fuera y me explicó como ve el mundo y que es lo que leía en algunos libros y me abrió puertas y cerró otras que yo sola no era capaz de cerrar.

Son tantas las cosas por las que quiero darle las gracias...Y tantas otras por las que querría disculparme (Aunque para eso prefiero esperar al cuestionario de reproches).

Bueno, en realidad, esta carta es para decirle, que...siempre lo seguiré imaginando. No importa lo que pase con mi vida real, esa que no importa, aunque nos mata.

un beso.

9.10.08

VES-AND-OH!




Si quiere soñar despierto tengo una vida para usted, la mía. No se puede dormir pero se puede soñar, de hecho, es lo único que se puede hacer con esta vida. La acción está prohibida, a cambio tiene a su disposición millones de palabras, la mayoría escritas o para escribir. Si hablamos de pronunciarlas, la cosa se complica a no ser que no le importe que no sean oídas.

Por supuesto podrá soñar usted lo que desee, no hay bien, ni hay mal, no hay límite de participantes y puede pasarse así todo el día.

Eso sí, es una vida fría, son los fantasmas los que enfrían el aire. Los fantasmas son consecuencia de los numerosas sueños, a veces se quedan atrapados entre los días y al final no se van, sobre todo por la fuerza de la costumbre y por la colonia que uso, que les gusta. Pero quizá usted no quiera utilizar mi perfume, eso no es obligatorio en mi vida.

Bueno, verá que es una vida con posibilidades, mi vida tiene infinitas posibilidades, aunque por supuesto es finita, una vida finita, tan finita como un hilo, o una hoja de papel o como...

En fin, me la cambia?? cómo? le explico, el mecanismo se basa en el beso, así...besando.

7.10.08

ojalá supiese conducir...



hoy iría hasta dónde quiero ir...
; )

1.10.08

escriba la palabra que desea consultar:

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

fingir

Participio

fingido

Gerundio

fingiendo

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

finjo
finges / fingís
finge
fingimos
fingís / fingen
fingen

Futuro simple o Futuro

fingiré
fingirás
fingirá
fingiremos
fingiréis / fingirán
fingirán

Presente

finja
finjas
finja
finjamos
finjáis / finjan
finjan

Pretérito imperfecto o Copretérito

fingía
fingías
fingía
fingíamos
fingíais / fingían
fingían

Condicional simple o Pospretérito

fingiría
fingirías
fingiría
fingiríamos
fingiríais / fingirían
fingirían


Pretérito imperfecto o Pretérito

fingiera o fingiese
fingieras o fingieses
fingiera o fingiese
fingiéramos o fingiésemos
fingierais o fingieseis / fingieran o fingiesen
fingieran o fingiesen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

fingí
fingiste
fingió
fingimos
fingisteis / fingieron
fingieron


Futuro simple o Futuro

fingiere
fingieres
fingiere
fingiéremos
fingiereis / fingieren
fingieren

IMPERATIVO
finge (tú) / fingí (vos)
fingid (vosotros) / finjan (ustedes)






Estoy fuera y hacia dentro, cada vez más dentro, de nada. Y eso que se mueve, será la vida. al final resultó que las noches de insomnio se sumaron. ya son muchas. son más. ya sé que es asunto de mi espejo, y que fuera de mi cabeza suenan palabras repetidas, pero si te digo que estoy harta de literaturas fingidas es completamente sincero. tengo esta existencia paralizada. y la situación temporal que dura años, tantos que empiezo a pensar que esta además es mi vida. que será momento de aceptarlo o no. después el problema de memoria, por ser demasiada.

30.9.08

la canción más fea del mundo



hoy me siento bien!! : )

aunque tengo los pies fríos, porque ayer conocí a una vendedora de lechugas muy elegante que creía en el poder curativo de pasar frío y frotarse las hojas de lechuga por la cara como método afrodisíaco y era guapa pero perdió todo el atractivo mientras aprendía respuestas para las preguntas de todos. Y también conocí a una carolina tranquila y alegre que no para de hablar y le gusta decir tonterías y no tiene vergüenza y trabaja vendiendo seguros y lo odia y bueno... me siento bien, aunque no haya pasado nada. Porque quizá sí haya pasado, algo muy importante.

25.9.08

Los perdonadores y la historia antigua


Historia antigua

En la medianoche
vienen los vigías infantiles
y vienen las sombras que ya tienen nombre
y vienen los perdonadores
de lo que cometieron mil rostros míos
en la ínfima desgarradura de cada jornada.

Alejandra Pizarnik.
De "Los trabajos y las noches"





Tengo un embarazo psicológico
de palabras
no es cuestión de biología
es matemática pura,
uno más uno menos uno y...
sólo un poco más, más o menos
y no hablo de sorprendernos
hablo de fascinación.
Dejo alguna esquina sin doblar
porque prefiero sentarme en el suelo,
dejar que suene, mirar al gato,
ese que no existe, manosear alguna foto,
esperar... no vamos a pensar en nada,
nos vamos a tumbar todos al sol,
puedes pasar tu mano por mi
espalda, mi cabeza, mi cuello
como si fuera un gatito
y ronroneo...

Como un gatito
que no existe....
y es mejor no dejarse llevar
porque la tragedia es fácil
y sonora.

Pero hoy es uno de esos días
de imágenes
extrañas
y sonidos
ordenados.

Los que no ven porque no supieron hablar
esta noche no podrán dormir
no me preguntes como lo sé
mira que luz, hoy.
No tengo voz
para hablar.

Pero a las 6 paso por casa de Julio,
también viene Marga, Alejandra
y el triste de Fer con Ricardo y Alberto.
Y, la verdad, hoy no me importa
ser un gato que no existe
y ronroneo.

play

22.9.08





mejor no decir nada
porque hay demasiadas cosas que decir.

19.9.08

me gusta



el fin de semana empieza con este sonido

18.9.08

Uno de esos días...



Música_Don't you forget_Micah P. Hinson

15.9.08

Quiero volver a ver a Matías

Matías, tenía la piel muy blanca y los dedos delgados y largos, el pelo muy liso y los labios rosas.
Escribía con letras redondas y perfectas y se ponía colorado cuando hablaba. En mi diario hay pegada una nota escrita por él, en un pedacito de papel a cuadros azules.
A mi me gustaba Matías, cuando estaba en cuarto o en quinto curso, no estoy segura, después me cambié de colegio y no lo volví a ver más. Hoy me acordé de él y me entraron unas ganas terribles de encontrarmelo, invitarle a una cocacola, comprobar si aún se pone colorado al hablar...
No sé que me pasa estos días, no paro de recordar cosas de cuando era pequeña...ojalá encontrase una foto de la clase de cuarto. También me gustaría ir a visitar a Don Antonio, el profe de lengua, siempre me ponía "Muy Bien" en las redacciones y me sonreía.

14.9.08

Cuatro esquinitas tiene mi cama

Cuatro esquinitas tiene mi cama, cuatro angelitos que me acompañan.

Y buenas noches y apagamos la luz. Pero la habitación era enorme y no había persianas, sólo cortinas y la luz del faro que llegaba, entraba en la habitación y se iba. Había suficiente luz para distinguir las manchas de la madera en el techo, parecían millones de ojos observando, así me quedaba dormida, también repasando los bultos de ropas viejas y trastos que mi abuela acumulaba al fondo de la habitación en tinas enormes de plástico, en la cuna ya vieja porque había sido también la cuna de todos mis tíos y mis hermanos, en sillas de playa con estampados de los sesenta...

Hoy me cuesta dormirme, a pesar de las infusiones, y me he puesto a recordar esos momentos de antes dormir, los diferentes sitios en los que he dormido durante épocas de mi vida, todas esas sensaciones...y
recuerdo un lugar, friísimo, pero eso ya fue hace mucho y ahora ya no es un recuerdo feliz. También recuerdo el zumbido de los altavoces, el techo tan cerca, una planta grande, el reloj de cuco, nuestra primera radio, la música.

Es muy bonito dormirse después de hacer el amor, el mundo parece que tiene sentido.

Dulces sueños...

:)





11.9.08

Por no decir otras cosas...




Hoy me decidí a contar versos
pero acabé contando días, horas y fantasmas.
Como siempre,
porque no es la primera vez que lo intento pero,
se me seca la boca,
pierdo la cuenta.

Me piden que cuente versos,
que me proteja debajo de palabras compartidas,
me piden que me levante delante de ellos y lo repita
pero yo no sé contar versos,
no sé llamarme por otro nombre distinto al mío,
no puedo sentarme delante de ellos, entre ellos,
y explicarles, explicarme, de otra forma que no sea esta
y además, por qué les puede interesar
si sólo soy yo
y eso significa nada.


No sé contar mis versos,
ni sé dónde están,
ni sé para qué nos pueden servir
pero te puedo decir que he escrito
como mínimo 300
veces
el hueco
que deja tu cuerpo
en el aire.

play 

8.9.08

silencio

Lo mejor
el silencio.


Lo peor
este silencio.

3.9.08

Las mujeres que no conocemos, José Luís Guerin.2007



Creo que pasaré la tarde entera en Beirut,
por si te lo preguntabas...

Seamos sinceras

Seamos sinceras, me digo, al espejo,
tengo una angustia infinita atrapada en el estómago
y me, y te, miro y me reprocho
porque sé que tengo que confesármelo,
hay dos cosas que necesito hacer
y no puedo esperar más.
Y qué pasa con el miedo,
qué pasa con todo si vuelve a su sitio?
aaaaaaaaaaaaaa
estoy gritando, estoy gritando,
pero tú no gritas, ni me oyes.
Es que aún no me atrevo a confesarlo,
sólo quiero por ahora esconderme en mi cama
y seguir leyendo.
Nada más, por ahora.


Seamos sinceras,
tengo miedo y no es sólo mío.
Me miro, te miro,
y quiero encontrar un culpable
para todo esto que tengo dentro
para poder vaciarme
para poder matarlo
para librarme del pecado

Y busco por toda la casa
y abro puertas
y armarios
y vacío cajas
y muevo cojines, latas, mantas y libros.

Vuelvo al espejo y sigues ahí,
y si te fueras?
mejor vete...por favor, vete...
me reconozco,
pero no lo entiendo.
No existe un dolor anterior que lo explique.
(seamos sinceras).

Decido hacer las cosas que no debo
aunque me sienta ridícula
porque no sé...no lo sé, no lo sé, no-lo-sé.
Menos mal que llueve tanto.

No voy a ir al dentista,
no voy a hacer el pescado,
no voy a poner la lavadora,
no voy a hacer como que no me importa,
ni voy a hacer una lista de cosas pendientes
Voy a hacer lo que no debo
y voy a quedarme escondida,
a escuchar como llueve,
a esperar algo que me rescate
de ti, de mi,
de mi, sí, de ti.

ojala llamases a mi puerta
una palabra tuya bastaría
para sanarme(?)

31.7.08

vacaciones



aunque llueve sólo falta un día para las vacaciones. y preparo un viaje a una isla.

28.7.08

22.7.08

o paxaro na boca

Os teus paxaros choven miudiño
sobre das miñas arbres e tamén
sobre destes meus beizos que che cantan
Eu fago conta de que son de terra
ou son unha silveira no teu colo
na túa beira de aire e peixes louros
Recibindo o sabor da túa paisaxe:
húmidas aves novas do teu peito
Aquí estou meu amor aquí me choves

Luz Pozo Garza

16.7.08

lets dance...



y no te pongas triste porque...
después te lo cuento al oído.

15.7.08

nos fuimos a la playa


y estoy enamorada.

10.7.08

tengo que volar




que no, ya no puedo quedarme aqui,
si tu quieres quédate tú,
esta vida no es para mi,
yo quiero vivir!!
con amor,
con mi gente abajito de sol,
con las olas y el amanecer,
como un niño jugando otra vez!!!

y comer jamón
y olvidar para siempre el reloj
y caminar hacia al atardecer
como un niño jugando otra veeeeeeez!!

lerelerelé!!!

:)

8.7.08

dosgotas

verano en terramollada...

7.7.08

raaaaaaaaauuuuuuuug

Diane Arbus

Esnobismo. "La esencia del esnobismo estriba en el deseo de impresionar a la gente. El esnob es un ser aturdido y de escasa capacidad mental, tan poco contento de sí mismo que, a fin de consolidar su personalidad, no hace más que pasar un título o algo que suponga un honor por la cara del prójimo a fin de que el prójimo le crea y ayude al esnob a creer lo que realmente no cree".

Virginia Woolf.
Momento de vida (Lumen)

;)

5.7.08

definiciones III

espacio

(Del lat. spatĭum).


1. m. Extensión que contiene toda la materia existente.


2. m. Parte que ocupa cada objeto sensible.


3. m. espacio exterior


4. m. Capacidad de terreno, sitio o lugar.


5. m. Transcurso de tiempo entre dos sucesos.


6. m. Tardanza, lentitud.


7. m. Distancia entre dos cuerpos.


8. m. Separación entre las líneas o entre letras o palabras de una misma línea de un texto impreso.


9. m. Programa o parte de la programación de radio o televisión. Espacio informativo.


10. m. Impr. Pieza de metal que sirve para separar las palabras o poner mayor distancia entre las letras.


11. m. Impr. matriz (letra o espacio en blanco).


12. m. Mat. Conjunto de entes entre los que se establecen ciertos postulados.






Existe un espacio escondido
dentro de mi
y es mejor que no lo sepas
que no lo descubras
que no preguntes
que no te lo cuente
es mejor que no exista
pero...












hay otras definiciones antiguas I y II

4.7.08

voy a bailar

Anna Pawlowa de Arnold Genthe

1.7.08

summertime


Summertime and the livin’ is easy...

ayer pasé una tarde de las que se sueñan todo el invierno... siesta, persianas bajadas y luz que insiste, conversaciones lentas, aire caliente, el sol bajando sobre el patio de un colegio vacío, sapos gigantes que no quieren ser príncipes ni vivir en estanques, los grillos y el olor de las tardes de verano de cuando eramos la mitad de altos de lo que somos ahora.
y dormirse cerquita de tu peau douce mientras hablas....

30.6.08

the state i am in


A veces pasa, sin previo aviso, te difuminas. No es exactamente eso, es más bien como cambiar de estado, de sólido a líquido, o como una especie de transformación en una sustancia indescriptible de bordes inexistentes y tacto impreciso.

¿Cuales son las razones de este cambio de estado? Yo no lo sé, por ahora no las he encontrado. Los momentos en los que se produce son muy distintos y es imposible organizar variables coincidentes. Pero puedo decir que no es claramente doloroso, pero sí traumático y va acompañado de efectos muy incómodos, como son el insomnio, imposibilidad de llorar o reir sinceramente, una improductividad muy acentuada, la tendencia a hablar en voz muy baja, el miedo a cualquier movimiento espontáneo o brusco, la incerteza ante todas las cosas, ya sean cotidianas o transcentales, una especie de blanco absoluto y viscoso en la mente, y sobre todo, uno de los síntomas más incómodos es la incapacidad para comunicar todo esto mientras sucede.

Así durante las horas que permanece este "cambio de estado", que podrían llegar a ser días, se buscan paliativos que puedan aliviar la angustia del sujeto, que dependen mucho de este, pero en el caso que nos ocupa podría ser el sexo, los rotuladores de colores, el papel milimétrado, una siesta al sol o unos pimientos de Padrón. Si bien es cierto que estas cosas funcionan bien para aliviar casi cualquier estado angustioso en el que se encuentre el sujeto de nuestra investigación. En cualquier caso, no debemos olvidar que sólo servirán para aliviar momentamente la angustia que causa este "estado" pero que no son, en absoluto, un remedio.

25.6.08

tengo la cabeza llena de pájaros


y si te fijas bien hay una puerta...entreabierta.
Las escultura de Johan Hagaman

24.6.08

aunque te lo (pre)digo

No quiero ser tu Penélope
prefiero ser tu Ulises
lo mejor sería soñarlo contigo
pero me doy cuenta de que te voy a proponer un salto
de vida
(o muerte)
que ya sabes que para mi es lo mismo
y no digas que no es el momento de pensarlo
porque sabes que no existe el momento
que simplemente es así
y no se puede (pre)decir
aunque te lo (pre)digo
te voy a proponer un salto,
agárrame la mano,
como un final de película.

Pero no es un final,
es la vida
que pasa
como pasa todo
lo importante,
sin poder pre-decirlo.

agárrame la mano
un paso adelante
cierro los ojos


uno


dos


tres...

18.6.08

vecinos




Aquel hombre no se movía
yo daba vueltas
iba y venía
pensaba que me desplazaba
pero eran giros sin sentido
y después él
siempre mirando al fondo de la calle
con el cuello estirado, concentrando la mirada
como si fuese a llegar
como si estuviese a punto de llegar,
y así tanto tiempo
que no sé cuanto fue
él me veía pasar
y desvía la atención un sólo segundo
después de nuevo
miraba al fondo de la calle
esperando qué, esperando qué...

Y como si esas cosas pudiesen pasar,
cuando ya no se veía si esperaba,
la angustia era mía
y era yo la que salía y miraba
al fondo de la calle
estirando el cuello, concentrando la mirada
pero esperando qué, esperando qué....

17.6.08

nubes y claros

en mi pasillo!! :)

12.6.08

my blueberry nights



aún no la vi, pero lo estoy deseando....
y también estoy deseando otras cosas.

30.5.08

despacito, por favor



Despacito por favor, cómo se hace??

yo quiero ir despacio, lo echo de menos y además lo necesito, necesito volver a dormir bien y quedarme en silencio y tranquila, sin pensar en cosas por hacer. Lo hacemos rápido, porque es la inercia más fácil, es cierto, porque todo va así, pero creo que también se va rápido por miedo, por miedo a pararse a pensar y descubrir esas cosas que nos hacen daño o preguntas que no sabemos como responder.

A veces es díficil, no ayuda trabajar (en el mejor de los casos) 8 horas al día, 5 días a la semana. No ayuda, tener que hacer millones de cosas antes de ser demasiado mayor para hacer "eso", no ayuda la moda, no ayuda el tráfico y no ayudan los alquileres, eso es cierto. Pero yo me siento atrapada, por vender mi tiempo, por no poder estar con quien quiero estar tranquilamente, por tener siempre la sensación de que necesitaría dormir más, por no poder hacer lo que realmente me gustaría y por sentir que hay tantas cosas pendientes que debo hacer. Y por mucho que corro no llego, porque la zanahoria está colgada de mi cabeza.

Y las cosas no tienen mucho sentido, pero así, no tienen ninguno, si hay que esperar al fin de semana para poder hablar durante horas sin darnos cuenta. Si hay que esperar 1 mes al año para poder dormirnos juntos y desayunar tranquilos.

Ahora, me digo, no puedo más. Vamos a hacer algo...y al segundo, el miedo que te dice, no es buen momento ahora, para llevarle la contraria al mundo. Por las razones que tenemos todos, no es buen momento para llevarle la contraria al mundo.

Y por ahora, me concentro en pequeñas revoluciones cotidianas, pequeños giros, pequeños triunfos lentos. E incluso encuentro tiempo para soñar con otra vida, lenta, llena de viajes milimétricos. Porque los cambios también llegan despacio.

29.5.08

espejos que dicen cosas


Se levanta después de dar muchas vueltas y apagar demasiadas veces el despertador y balbucear un no quieeero y abre la persiana y se queda un segundo viendo llover, se frota la cara, se aparta el pelo y busca un cd y espera a que empiece la primera canción. Tira de la cisterna y se mira en el espejo, un buen rato, se repasa con las manos las líneas que dibujan su cara, se guiña un ojo aunque lo hace fatal y eso es gracioso y se da los buenos días. Así empiezan todos los días.


15.5.08

el día después



El día después...que sueño...pero no importa porque puedo escuchar música. Ayer me sentí como si tuviese 7 años, pero de los felices. Gracias.

14.5.08

cumple años feliz

Al final, como sabia ancianita que soy...por lo menos, cumplir años feliz, que estos días me está entrando miedo, miedo del tiempo...Supongo que esa es la señal, de que algo cambia, porque antes nunca se piensa en el tiempo, se piensa en crecer, en huir, en ser y estar, llega un día, que piensas en el tiempo. Pero, no nos pongamos trágicos, pongamonos mejor cómicos. Y ahora, que ya soy una mujer, tengo otras prioridades, que compartí con Bolaño este domingo y que debería apuntar en algún sitio bien grande, señores lo importante para mi ahora es
leerescribir,
hacer el amor
y viajar.


140508 21.30h. Hay tarta con velas y pedir un deseo. Este año, también hay condiciones de admisión. Hay que traer una frase, una que hayais leído durante el 14 de mayo, donde sea, sobre lo que sea, la que querais.

10.5.08

Canciones de Johnny Cash y conversaciones imaginarias




- Sabes...nunca volveremos a tener 20 años.
I hurt myself today

to see if i still feel…

- No pienses en eso, we get to carry each other

- Es culpa de esa foto, cuanto nos reíamos, nos reíamos más antes…no? ya hace más de 10 años que nos conocemos, no te parece increíble?

- Toda una vida…estaría contiiiiigo…tú estabas más gordita y yo más flaca.

- Me da miedo… I will let you down...I will make you hurt

- Pequeña, no empieces…estás llorando?qué te da miedo?

- No sé….

- …. im still just here, my sweetest friend...

- Pero me siguen preocupando las mismas cosas, lloro por lo mismo, me dí cuenta el otro día, cuando hablé con mi padre. No sé si es bueno o malo

- Mejor no lo pienses, porque hoy tengo ganas de reírme contigo, como “nos reíamos antes”!

- sube el volumen, my personal Jesus..

En mis conversaciones imaginarias tú eres tú y otra gente, como en los sueños, la cara, la voz cambia sin que suponga nada sorprendente, cambia el sitio en dónde estabamos y podemos pasar de un tema a otro sin que haga falta una conexión que parezca lógica. Como cuando estoy callada pensando y de repente suelto una frase en alto, tú tienes que adivinar toda mi conversación silenciosa. También puedo pronunciar exactamente lo contrario de lo que quiero decir u otra cosa completamente disinta, pero tú, por supuesto, siempre entiendes lo que digo…porque así son las conversaciones imaginarias.

4.5.08

díadelamadre




Un dibujo en mi diario y un poema en la pared. A mi madre.
Toda la tarde de domingo.

22.4.08

ya está!



Y punto final. Listo. Ya está.
Ahora queda enviarlo, esperar, empezar un plan b. y c y d y e y f y g....y así hasta acabar con todas las letras. Pero eso sí con una buena banda sonora.

Dulces sueños a todos y feliz desayuno. ; )
gracias por la paciencia!!

14.4.08

acontecimiento cotidianos

hoy, por una serie de acontecimientos cotidianos, he sido feliz.

Para celebrarlo canto The Jayhawks en la ducha (más o menos igual de mal que el que grabó este vídeo ;) y me corto el pelo y me compro una colonia que me hace oler a gominolas.

13.4.08

confesiones III


yo no fumo, odio el sabor del tabaco,
pero cuando estoy muy triste
me lío un cigarro y lo fumo
siempre de un paquete de "fortuna" o "lucky" por la ironía.

un pequeño gesto semisuicida y cómico.

12.4.08


sólo hace falta una palabra,
para arreglarlo todo
o echarlo todo a perder.

11.4.08

esta mañana

Yo hoy no quería levantarme e ir a trabajar. No quería. No quería con todas mis fuerzas, todas, todas juntas. Y me levanté y fuí. Y encontré esto aquí y menos mal. Son las cosas que ayudan a seguir. Aunque creo que me equivoqué de profesión, pero lo pienso y no se lo cuento a nadie, o al menos no poniendo cara seria. Hablo mucho. Las cosas que de verdad me importan no las digo, o las digo bromeando, o las escribo en el blog.

8.4.08

hay días desbordados de silencio



Te echo de menos, no me acostumbro a volver a casa y preparar la cena en silencio. Hoy llueve, me quedé un buen rato mirando como llovía desde la ventana. La verdad que es duro levantarse sin darle a nadie los buenos días, irse a trabajar y sentarse sola, 5 horas, decirle gracias al cartero, decir un café para llevar, por favor. Volver a casa, hacer la comida, sentarse a comer, mirar el reloj, hacer zapping, apagar la televisón, quedarse un minuto escuchando el silencio para después decirme en alto...vamos nena, hay que volver al trabajo.
Ponerme las botas, el abrigo, coger las llaves, el móvil, cerrar la puerta.
Llegar a la oficina, sentarme sola, quedarme un rato escuchando llover, una hora, dos horas, tres horas. Apagar el ordenador, apagar la luz, cerrar la puerta. Caminar debajo del paraguas y un par de cebollas, por favor. Volver a casa, dejar el abrigo, guardar la compra, calentar un poco de leche y encender el ordenador y quedarme mirando como llueve desde la ventana.

y pensar...no me acostumbro a volver a casa y preparar la cena en silencio. demasiado silencio. hay algunos días desbordados de silencio.

29.3.08

un poquito de sol



Al menos, pero, incluso, sin embargo, por fin, simplemente, al final, después de todo, de repente, un poquito de sol...sólo un poquito, como verte pasar...

26.3.08

JUNO



Me encanta este principio, y me encantó la escena del final. Me gustó mucho.
Esta noche soñé que D y A me regalaban una guitarra eléctrica que sonaba dulce y bajito, y la tocaba como si supiese...
Hoy no hay miedo. Encendí la luz y me dí cuenta de que la sombra del suelo era mi abrigo que se había caído y el desván está lleno de cosas maravillosas que había olvidado!

Para celebrarlo todo me he puesto el reloj mágico que no tiene agujas y vino de París y cuando camino por la calle juego a ser un dibujo animado con una buena banda sonora.
Que corran los que tengan prisa por llegar al final (Bandini, tenías razón...ya casi me habían convencido...gracias!)

25.3.08

el miedo



trago saliva
y me froto la cara con las manos como intentando borrarme

llegan los escalofríos
me miro
como puede uno mirarse directamente
(sin verme la cara)

un mapa, por favor
o una palabra que lo haga terminar
o un sueño profundo
o un golpe de aire
o un sonido que me haga callar
o una castástrofe
o una mano


soy valiente, soy valiente, soy valiente...
y vuelvo a pasar corriendo
contra la pared
por delante de la puerta del desván.
todos lo días, todos los días.

24.3.08

confesiones II

Me doy cuenta de que envejezco y me da miedo
porque (todo) es absurdo.

22.3.08

desconectado (visto última vez 22:40:50)



te quiero.

y a veces es un precipicio

y salto

y grito

aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa a a a

a

a

a

a

a

a

a

a

a

y soy casi un dibujo hecho con un rotulador negro

pero llevo una vestido y la falda se me levanta hasta el cuello mientras caigo

y

aaaaaaaaaaa a

a

a

a

a

a

a

a

a

a

a

a

de repente llueve fuerte contra la ventana

y dejo de caer

y de ser un dibujo

y vuelvo a tener mucho frío.



19.3.08

la cama

que mal duermo últimamente...

15.3.08

un día bonito

Los días así son perfectos. un día bonito. para una inauguración dulce. está todo en silencio, un poco de viento y algo de agua y una peli de las que me hacen llorar con hipo y después una canción triste para empezar a preparar crepes y chocolate y tortilla y tendré que salir a buscar un poco de caña tostada...hoy todo dulce y despacio, por favor, por favor, me encanta mi nueva casa, por la mañana se oyen los pajaritos y las señoras tirando de las cuerdas de la ropa, me encanta quedarme mirando el desplazamiento de pantalones y camisas por debajo de las ventanas.

El sonido lo es todo. lo más importante. y las luces. Hoy habrá velas y música. Pero ahora, un poco más de estes sonidos invonluntarios y de esta luz. una taza caliente.

A veces parece fácil.