No llueve eternamente... aunque la huída es aparcar el problema... es dejarlo dentro, muy dentro... y así, nunca parará de llover. Saldrá el sol, pero dentro de tí, la lluvia no parará. La huída no es la solución.
¿que foi o q pasou miña nena? agora estás triste, a luz q decote alumea a túa alma e o teu corazón perdeu forza pero non é para sempre, a dor pasará, a tristura dará paso á ledicia e outra vez esa luz voltará a alumear, a brilar con luz propia, só q máis forte e con máis ganas, como o arco da vella q resplandece dpois da tormenta, forte e fermoso, doce e amable que, ao igual ca ti, nos fai esbozar un sorriso, nos acariña cando a melancolía nos invade e agora son eu quen che acariña, quen che ofrece un ombreiro no q chorar, esperando voltar ver o teu sorriso, a túa ilusión, o teu enseño.
Non che podo ofrecer poesía, non son poeta. Non che podo ofrecer palabras bonitas, na facultade acabáronme coa pouca creatividade que tiña. Non che podo ofrecer un ombreiro no que chorar porque agora estás lonxe. Non che boto en cara que te foras, fixeches ben. Eu tamén o faría... ou non... non o sei. Botácheslle huevos. Xa está ben de facer o que a xente cree que hai que facer porque está ben. BASTA. Miña nena, vales moito. Sábelo. Sempre foches un exemplo para min, e unha vez máis vólvelo a ser. Agora pensa, pensa, pensa... ¿qué queres?, ¿qué queres de verdade?, miña nena, DE VERDADE, ¿que queres? todo o que queiras e para tí, pero atende: "ten coidado co que desexas porque algún día poderalo conseguir" COIDATE MOITO MOLLADIÑA. (PENSA)
Non che podo ofrecer poesía, non son poeta. Non che podo ofrecer palabras bonitas, na facultade acabáronme coa pouca creatividade que tiña. Non che podo ofrecer un ombreiro no que chorar porque agora estás lonxe. Non che boto en cara que te foras, fixeches ben. Eu tamén o faría... ou non... non o sei. Botácheslle huevos. Xa está ben de facer o que a xente cree que hai que facer porque está ben. BASTA. Miña nena, vales moito. Sábelo. Sempre foches un exemplo para min, e unha vez máis vólvelo a ser. Agora pensa, pensa, pensa... ¿qué queres?, ¿qué queres de verdade?, miña nena, DE VERDADE, ¿que queres? todo o que queiras e para tí, pero atende: "ten coidado co que desexas porque algún día poderalo conseguir" COIDATE MOITO MOLLADIÑA. (PENSA)
Todos creems morir cuando alguien nos deja; realmente es angustiante. Solo que luego nos volvemos a enamorar, y si nos vuelven a dejar creemos que volvemos a morir, y nos volvemos a enamorar....Siempre parece que cada vez es peor que la anterior pero lo cierto es que cada vez se aprende a sufrir menos. Ya sufrirás por otro tanto como ahora en un futuro quizá no muy lejano. En eso consiste el amor. Ánimo!!
5 comentarios:
No llueve eternamente... aunque la huída es aparcar el problema... es dejarlo dentro, muy dentro... y así, nunca parará de llover. Saldrá el sol, pero dentro de tí, la lluvia no parará. La huída no es la solución.
¿que foi o q pasou miña nena? agora estás triste, a luz q decote alumea a túa alma e o teu corazón perdeu forza pero non é para sempre, a dor pasará, a tristura dará paso á ledicia e outra vez esa luz voltará a alumear, a brilar con luz propia, só q máis forte e con máis ganas, como o arco da vella q resplandece dpois da tormenta, forte e fermoso, doce e amable que, ao igual ca ti, nos fai esbozar un sorriso, nos acariña cando a melancolía nos invade e agora son eu quen che acariña, quen che ofrece un ombreiro no q chorar, esperando voltar ver o teu sorriso, a túa ilusión, o teu enseño.
Non che podo ofrecer poesía, non son poeta. Non che podo ofrecer palabras bonitas, na facultade acabáronme coa pouca creatividade que tiña. Non che podo ofrecer un ombreiro no que chorar porque agora estás lonxe. Non che boto en cara que te foras, fixeches ben. Eu tamén o faría... ou non... non o sei. Botácheslle huevos. Xa está ben de facer o que a xente cree que hai que facer porque está ben. BASTA. Miña nena, vales moito. Sábelo. Sempre foches un exemplo para min, e unha vez máis vólvelo a ser. Agora pensa, pensa, pensa... ¿qué queres?, ¿qué queres de verdade?, miña nena, DE VERDADE, ¿que queres? todo o que queiras e para tí, pero atende: "ten coidado co que desexas porque algún día poderalo conseguir"
COIDATE MOITO MOLLADIÑA. (PENSA)
Non che podo ofrecer poesía, non son poeta. Non che podo ofrecer palabras bonitas, na facultade acabáronme coa pouca creatividade que tiña. Non che podo ofrecer un ombreiro no que chorar porque agora estás lonxe. Non che boto en cara que te foras, fixeches ben. Eu tamén o faría... ou non... non o sei. Botácheslle huevos. Xa está ben de facer o que a xente cree que hai que facer porque está ben. BASTA. Miña nena, vales moito. Sábelo. Sempre foches un exemplo para min, e unha vez máis vólvelo a ser. Agora pensa, pensa, pensa... ¿qué queres?, ¿qué queres de verdade?, miña nena, DE VERDADE, ¿que queres? todo o que queiras e para tí, pero atende: "ten coidado co que desexas porque algún día poderalo conseguir"
COIDATE MOITO MOLLADIÑA. (PENSA)
Todos creems morir cuando alguien nos deja; realmente es angustiante. Solo que luego nos volvemos a enamorar, y si nos vuelven a dejar creemos que volvemos a morir, y nos volvemos a enamorar....Siempre parece que cada vez es peor que la anterior pero lo cierto es que cada vez se aprende a sufrir menos.
Ya sufrirás por otro tanto como ahora en un futuro quizá no muy lejano. En eso consiste el amor.
Ánimo!!
Publicar un comentario